U PRET MEDVEGJA!

Medvegjë, tokë e shqipes krenare,

e mbuluar me petkun e gjelbërimit, mrekulli,

me shumë të ëmbla,zemra bujare,

me njerëzit të dashur e plotë mirësi.

 

 

Medvegjë, ti vendlindja ime e dashur,

si fëmijë shume kam ardhur te ti,

thesar të vetëm ty të kam pasur,

sa shumë më mungon, tash më mirë e di.

 

 

Si një lis që tymos mjegullë në perëndim,

dhe errësira në mbrëmje kur zbret e frymën ndalon,

del ashtu malli i fshehur, pa mëshirë më përbinë,

Medvegja ime, si frymëmarrja më mungon.

 

 

Sa lashtësi, ato kulla e shtëpi,

duke shikuar nga qielli,presin me padurim,

që të thyhet heshtja nën ato çati,

i PRESIN njerëzit në kthim.

nga Miradie Z. Avdullahi

 

Na Ndiqni në FACEBOOK

Bëhuni pjesë e Faqes Medvegja REDAKSIA