Ku të ikën bijtë, o fshati im Dukat
Që të braktisën, të lanë vetëm, shkretë.
A thua i merr malli o më i bukuri fshat
Për ty atje larg në të mallkuarin kurbet.

Ku të ikën bijtë, o më i bukuri fshat
Me çantat e fatit, përmbi krahë ngarkuan
A thua vallë të harruan, o fshati im Dukat
Atje në tokë të huaj, larg teje që mërguan

Ku të ikën bijtë o më i bukuri fshat
Që dyert e shtëpive u mbyllën me dry
A thua vallë u penduan, o fshati im Dukat
Kur u gjendën të humbur apo janë aty

Ku të ikën bijtë o më i bukuri fshat
Vallë atë ditë pyete se për ku janë nisur
A thua i mashtroi kurbeti, o fshati im Dukat
Kjo gjëmë ogurzezë që ëndërrat j’ua ka grisur

Ku të ikën bijtë, o më i bukuri fshat
Që i rrite si lisa të fortë përmbi shkëmbij
A thua vallë mendojnë o fshati im Dukat
Andej ngado që gjenden tek ty do t’vijn

Ku të ikën bijtë o me i bukuri fshat
Lajme nga ata ndonjëherë a ke marrë
A janë shëndoshë e mirë, o fshati im Dukat
A po si lulet pa ujë në mërgim janë tharë

Ku t’u shua ai zë o më i bukuri fshat
Që jehonte nëpër fusha dhe male
Përse tani rri shurdhur o fshati im Dukat
Dhe më duket se ke ra si një plak në halle

Ikjet të hidhëruan, o fshati im
Të lënduan thellë në shpirt, të lanë në mjerim
Posaqërisht së fundi me kët pasovizim
Serbia i humbi adresat i la t’gjithë n’mërgim

E tani në heshtje, o fshati im i bukur
Ti vuan, vajton, derdhë lotë pa pushim.
E unë larg mërguar, o fshati im i bukur.
Për ty mendoj ç’do mbrëmje deri në agim

Andej nga e nis rrugën e Dukatit
Nga malet e larta ku bora në dimër zbardhë
Në kodrin mbështetet kurrizi i tërë fshatit.
Ndër shekuj me radhë quhet mahalla e Dukatit

Atje ku era e freskët dikur ballin m’a freskoi
Dhe uji i ftohtë nga gurra etjen m’a shuajti
Por ato kodra dhe shpate kurrë sdo i harroj
Ndërsa gjaku më është ndezur sikurse baruti

Dukati është fshati ku, u linda dhe u rrita
Ku nëna n’djep si foshnje më përkundi
Nga stërgjyshërit flitej shqip thuhej mir dita
Vedlindja ime fun e krye katundi