VARRET QË FLASIN – Në ditën e PAVARËSISË

…U ndamë tek Molla e Kuqe
At dimër me acar
Gjurmët e gjakut i ndiqnim

Qfar paradoksi

E ne nuk ishim gjahtarë
Kërkonim shpëtimin
Jo bishën për ta vrarë.

…U ndamë në Manastir
Pasi i mbollëm shkronjat
Dhe duartê shtrënguam

Qfar paradoksi

Shkronjat mbinë larg arës ku u mboll fara
Shtëpia mbeti simbol, muze
Rreth e përqark saj
Nuk flitet më shqip, nuk quhet atdhe.

…U ndamë në Prevezë
Nëpër tymin e zi
Qe nuk dilte nga oxhaqet

Qfar paradoksi

Në vend që të shuanim flakët
Që përpinin shtëpitë
Kërkonim shtegun
Pêr të mos rënë në pritë.

…U ndamë në Tivar
At natë me krisma
Me bedene të rrethuar

Qfar paradoksi

Na ftuan për të luftuar
E armët na i morën,

 

…E deti u trazua at natë
Agimi i përlotur lindi
Zogjët ndalën këngën
Nga gjaku, nga trishtimi.

…Na ndanë një ditë
Nê qafë të Prushit, të Morinës, të Thanës
Kokën nga trupi na e ndanë

Qfar paradoksi.

 

…Kur të gjithë vdekjen na e pritën
Ndodhi ringjallja
Dhe në këmbë u ngritëm

 

…………………………………

Dhe një ditë ndodhi bashkimi
në mes të Kosovës
Në zemër të Dardanisë

Qfar mrekullie

Të gjithë në një vend
Në ditën e PAVARSISE

 

 

Ali Hajdini , Francë shkurt 2008

autori është antar i familjes të herojve kombetar Zenel & Hashim HAJDINI nga Tupalla e Medvegjes