Na u mbyllën rrugët nga korona
Tek ti Medvegjë tash s’mund te vi
Rri dritareve deri ne orët e vona
Në mendime për medvegjën rri.

Aromë e bakur tash atje vij
Gjitha rrugët mbeten shkret
Ky virus se ka ndërmend te hiqet
E ti Medvegjë neve na pret

Atje tani veq është pranvera
Po kthehen zogjtë shtegtarë
Lulzojnë pemët dhe manaferra
Per dit të ngrohta tek ti kan ardhē

Në ditët e ikjes humbe rininë
Te lamë vetën ty Medvegjë
Morëm rrugët dhe arratinë
U shpërndam veq e veqë

Mëngjeset janë të zymta
Ditët jenë shum të errëta
Netët shum të trishtuara
Sepse jetoj larg ndhé të huaj

Malli përvëlon çdo refugjat
Kokëdhembja është e gjatë
Zemra as ndalet as nuk.plas
Por grbeti shpejt naka plakë

Me vret syte shkelqimi larg vendit tim
Paris, Londer, New York, Rome, Zurich, Berlin
Zgjohem, endem, kurrkund s’gjej qetesi
Si në Dukat apo Banjë të Siarins

Medvegja ime e dashur
Ti je toka jonë arbërore
Gjithmonë e pa mposhtur
Ke historin shekullore